می دانم ، بر آنی که کار را به پایان ببری ،
شاید دیر باشد و بسیار دشوار ،
شاید بفرسایی و بخواهی رها کنی،
گاه تردید می کنی که به این همه می ارزد؟
اما به تو ایمان دارم ،
و ندارم هیچ تردیدی ،
که پیروز خواهی شد ،
اگر بکوشی !
دوستان برای همه شما آرزوی موفقیت دارم فقط یه نکته رو هرگز فراموش نکنید.
بلند فکر کنید وبلند گام بردارید حق شما اون بالاهاست...
شایدها را باید کنید!!!!
پانزدهم ژوئن بود و من تا دو روز دیگر وارد سی سالگی می‌شدم. وارد شدن به دهه‌ای جدید از زندگیم نگران کننده بود، چون می‌ترسیدم که بهترین سال‌های زندگیم را پشت سر گذاشته‌ام.
عادت جاری و روزانه من این بود که همیشه قبل از رفتن به سرکار، برای تمرین به یک ورزشگاه می‌رفتم. من هر روز صبح دوستم نیکولاس را در ورزشگاه می‌دیدم. او هفتاد و نه سال داشت و پاک از ریخت افتاده بود. آن روز که با او احوالپرسی می‌کردم، از حال و هوایم فهمید که سرزندگی و شادابی هر روز را ندارم. به همین خاطر، علت امر را جویا شد.
